मधली सुट्टी म्हटलं की डोळ्यासमोर येतो आईने करून दिलेला डबा आणि दोस्तमंडळींसोबत केलेली धमाल.
लहान असताना शाळेत जाण म्हणजे गम्मत वाटायची. आपल्यासारखेच सगळे मॅड! कोणी अगदीच शांत तर कोणी उगाच खोड्या काढणार ,कोणी रडक ,कोणी मस्त गमतीदार...सगळंच नवीन...आणि कोवळही .बालवर्गात प्रवेश झाल्यानंतर शिक्षकांच्या मार्गदर्शनाखाली 'वदनी कवळ घेता....अशी साग्रसंगीत सुरुवात करून' डबे खायला सुरुवात केली होती.नंतर नंतर 'श्पेशल' बाळांचा ग्रुप डबा खायला बसायचा..एकत्र! :)
कोणी काय काय खाऊ आणला आहे ते पाहिलं जायचं. नावडती भाजी-आवडती भाजी ची देवाणघेवाण व्हायची...आईने केलेला खास डबा बरेच वेळा जास्त असायचा. सगळ्यांना वाटून खा;आई सांगायची... मी मॅड सगळ्यांना वाटून काही उरलं तरच खायचे....कारण आईने सगळ्यांना वाटून खायला सांगितलेलं आहे न
...बालवर्गात मधल्या सुट्टीत खेळ पण खेळले जायचे कधी पकडापकडी,लपाछुपी (हा सगळ्यात गमतीदार खेळ
) सुरुवातीला भरपूर भूक लागल्याने कधी एकदा मधल्या सुटीचे टोल पडतील आणि डबा सगळ्यांना वाटतेय आणि खातेय असं व्हायचं..नंतर डबा राहिला आणि कधी एकदा खेळायला मिळतंय याची वाट पाहायचो कारण खेळाच्या तासाला व्यायाम जास्त...'श्पेशल' खेळ कमीच! त्यात आमचा ग्रुप मॅड
कोणता खेळ खेळायचा हे ठरवता ठरवता अक्कड बक्कड बंबे बो अस्सी नब्बे पुरे ...असे म्हणेपर्यंत मधली सुट्टी संपायचे टोल पडायचे आणि मग तुझ्यामुळे.. तुझ्यामुळे.. असं तू तू मी मी करत सगळे परत वर्गात!
पुढे पुढे हीच मधली सुट्टी गृहपाठ राहिलाय....कार्यानुभवच चिकटकाम करायचं म्हणत संपून जायची.सणांचे दिवस जवळ आले की मधली सुट्टी नेहमीच कमी वाटायची..एका हातात घोटीव कागद,दुसऱ्या हातात जोकरचा गम,बाकावर पसरलेलं सामान यात डबा कधी कधी राहून जायचा (नेमकी याच दिवशी नावडती भाजी असायची डब्यात
एकदा शाळेतर्फेच संजय गांधी राष्ट्रीय उद्यान येथे सहल जाणार आहे;असं सांगितलं गेल. मी बाईंना विचारलं बाई, उद्यान म्हणजे बाग का हो? बाई हसून म्हणाल्या,''हो पण मोठ्ठी बाग हं! मला वाटल;जस मोठ्ठ नाव तश्शीच मोठ्ठी बाग ..नक्कीच इकडे जवळ नाही बुवा! डबा खाताना श्पेशल ग्रुपची हीssss चर्चा...कोण म्हणाल अरे ते न मोठ्ठ आहे एकदम....पण संजय का?आमच्या वर्गात एका मुलाच्या वडलांच नाव होत संजय..त्याला आणि आम्हाला इतकं छान वाटत राहिलं..म्हणजे याच्या बाबांच्या नाव आणि उद्यानाच नाव सेम टू सेम!! जेव्हा तिथे गेलो तेव्हा समजलं, हेच ते मोठ्ठ नाव..कित्ती लांब.... आम्ही मॅड..कायच्या कायच विचार!
मोठ्या शाळेत मधली सुट्टी होण्याची मोठ्ठी बेल वाजवली जायची ट्रीssssssन्ग आणि आम्ही तास संपल्याच्या आनंदात चुळबुळ करायचो. किंबहुना बेल वाजायची वाट बघत बसायचो...नागरिकशास्त्र किंवा भूगोल यासारखे 'जांभई विषय' सुरु असले की मधल्या सुट्टीची चाहूल ५-१० मिनिट आधीच लागत असे आमची चुळबूळ मॅडम शांतपणे सहन करायच्या. सगळा वर्ग जेव्हा यात सहभागी असे तेव्हा मात्र का कोण जाणे आणखी ५ मिनिट तास लांबायाचा...आणि गप्प राहण्यावाचून गत्यंतर नसे; न जाणो; आणखी १० मिनिट शिकवत बसल्या तर?? मोठ्या शाळेतली मधली सुट्टी म्हणजे जास्त धमाल असे. एकतर आम्ही शाळेच्या मैदानावर खेळत असू किंवा मस्त गप्पा मारत असू. गप्पांचे विषय काहीही असत त्यात कधी येत्या स्नेहसंमेलनासाठी काय काय करायचं याच प्लानिंग करत असू. आमच्या वर्गात अनेकजण कलाकार होते. नुकताच नवी नवी चित्र रेखाटायचा छंद अनेकांना लागला होता. इतक गुंग होऊन चित्र काढण सुरु असायचं की डबा खाण हे 'अर्रे राहिलंच'वाली गोष्ट! मध्ल्या सुटीआधीचा तास जर चुकून ऑफ असेल तर मग धमालच! फुली-गोळा,बाकावर नाव कोरणे असे अनेक पराक्रम सुरु असायचे..
माझी एक मैत्रीण डब्यात मक्याची खिचडी आणायची; माझ्यासाठी थोडी जास्तीचीकधी विज्ञान प्रकल्पाच्या विषयावर आमचं गंभीर चिंतन चालायचं....तर कधी नाट्य स्पर्धेतील डायलॉगच पाठांतर...मधली सुट्टी संपता संपता जाणवायचं; किती लौक्कर संपली आज मधली सुट्टी! डबा खायला विसरले
क्रिकेट, टि.व्ही मालिका,पुस्तक,चित्रपट,हिरो,सु
वरच्या वर्गातल्या मुलांच्या मारामाऱ्या आणि दोन गटात होणारी भांडणासाठीसुद्धा हाच एक मुहूर्त असे. भांडा पठ्ठे हो! आम्ही आपलं कोण चूक कोण बरोबर हे ठरवत बसायचो... कारण माहित नसताना
मॅडमधली सुट्टी असं मॅड करण्यासाठीच असायची.एखाद्या शिरोडकर किंवा जोशीला गप्पा मारता मारता statue करायला तर कोण आनंद होत असे ;)
कॉलेजमध्ये कट्टा म्हणजे स्वयंघोषित'बंक' असतो ;आणखी मोठ्ठ झाल्यावर 'लंच ब्रेक' किंवा'ब्रेक' होतो. शाळेतली मधली सुट्टी थोड्याफार प्रमाणात रूप पालटत जाते. मधल्या सुट्टीतला मोकळेढाकळेपणा आता जरा पोशाखी बनत चाललाय;भाजी-पोळीचा शाळेतला 'स्टीलचा- श्पेशल माझा डबा' स्पेशल टप्परवेअरच्या रंगीत वेष्टनात बंदिस्त होतोय! वर्षातून एकच मोठ्ठी मधली सुट्टी मिळतेय धमाल करण्यासाठी.. मॅडच सगळ.
